Facesitting

Фейсіттінг - гэта практыка БДСМ, якая ўключае ў сябе сядзенне на тваре ніжняга партнёра. Фейсіттінг можа быць проста часткай вуснага сексу (кунілінгус), але яго асноўная мэта і значэнне - гульнёвая гульня, таму яе можа супрацоўваць як кунілінгус, так і аналінгус, а таксама заліваць золатаю дажджу альбо капрафагію. Вы можаце камбінаваць гэта з іншымі гульнямі па ганары. Найчастацей гэтая практыка выкарыстоўваецца ў фемдоме. Метады фейсіттінга. Ёсць тры пазіцыі для сядзення на твары: твар да твару. Першы варыянт найзручней для кунілінгуса. Гэта таксама зручна тым, што ў гэтым выпадку ніжняга бачыць дзеянні верхняга, з ім зручна размаўляць. Твар да ног. Гэтая пазіцыя зручная для аналінгуса (ляжкі анус) і падыходзіць для фартавання (гэта значыць, выбух газаў у твар), альбо дазваляе яму падвергнуцца розным балевым альбо сексуальным эфектам. У бакоўку. Таксама ёсць розныя варыянты фіксацыі цела ніжняга пры выкарыстанні любой з гэтых пазіцый, хоць у большасці выпадкаў яна выконваецца без фіксацыі. Верх часта выконвае фейсіттінг бяз адзення, альбо ў фетышнай касцюмі, пакідаючы статковыя органы нагімі. Але яго можна выканаць у абыходных адзеннях - напрыклад, калі ніжні мае фетыш на недаступны сексуальны аб'ект. Гэтая практыка не заўсёды супрацьпадае з простым сексуальным кантактам. Для фейсіттінга можа выкарыстоўвацца спецыяльная мэбля, але яго можна праводзіць на любой мяккай паверхні. Фейсіттінг і супутныя практыкі - гэта тэма розных літаратурных твораў, фільмаў і г.д. Больш таго, яго можна разглядаць як у кантэксце БДСМ, так і за межамі яго - як сексуальную альбо чыста фетышную практыку. Фейсіттінг як экстремальны варыянт кантролю за дыханнем. Іногда фейсіттінг выкарыстоўваецца як варыянт практыкі кантролю за дыханнем альбо асфіксіі. Гэта экстремальная, вельмі небяспечная (у любым выпадку!) Практыка. Фейсіттінг - гэта яго варыянт, у якім стан ніжняга найцяжэй кантраляваць, і гэта загружае не толькі яго здароўе, але і жыццё. Гэты варыянт не можа быць выкарыстаны верхамі, якія не маюць неабходных ведаў і навыкаў у простайшай версіі кантролю за дыханнем. У гэтым выпадку неабходна датрымацца ўсіх мер безпекі, неабходных для кантролю дыхання. Асабліва, неабходна забяспечыць, каб ніжняга ў любы момант мог прадпрымаць дзеянні, постаянна маніторыць яго стан і мець магчымасць заклікаць на экстрэмальную і самастойную рэанімацыю да яе прыезду.